

За моралот – Фјодор Михајлович Достоевски
Од совршена хармонија потполно се откажувам. Таа не е вредна за солзата на ниту едно измачено дете, кое би се удирало во градите
Од совршена хармонија потполно се откажувам. Таа не е вредна за солзата на ниту едно измачено дете, кое би се удирало во градите
Погледот кажува сè Изгледот отсекогаш само мамеше Не се оддалечуваше од мене Со благодатта ме галеше.
Спиеш ли додека ноќта ме гуши? Дишеш ли додека денот ме заслепува? Гледаш ли во виделина додека те држам во темнина?