Тој беше со кревко тело, со светли очи и насмеано лице; беше поранешен продавач на белградските весници. После Првата светска војна, тој секое утро доаѓаше до зградата на Патријаршијата, извикувајќи: „Весници, весници!“

Ние купувавме весници од него, но никој од нас не ни насетуваше дека тој, уште пред емигрирањето во Србија, го имаше завршено највишото училиште во Русија: Полтавскиот кадетски корпус и Правниот факултет во Харков. Со бедната заработка од продажбата на весници, тој ги издржуваше своите родители и себеси.

Го заврши Богословскиот факултет во Белград, се замонаши и стана професор на Битолската богословија во мојата Охридско-битолска епархија. Во 1934 година беше ракоположен за Епископ Шангајски во Кина…

Со иконата на свети Наум Охридски одеше по болниците и им читаше молитви на болните Кинези и многумина исцели, за што постојат и лекарски потврдувања. Уште во Битола беше познат како голем испосник и молитвеник. Секојдневно служеше Литургија. Никогаш не спиеше лежејќи во постела. Никој никогаш не го имаше видено да се гневи.

Една зима служев со него служба во руската црква во Бронкс. Тој потоа ме испрати до улица. На себе имаше лесно расо од тенка кинеска свила. „Убаво расо имаш, брат Јован, и убаво ти стои“, му реков попатно. Само што го изговорив тоа, тој почна да го соблекува расото за да ми го даде. Се зачудив и избегав. Тоа расо му беше подарок од некого, и спомен на Шангај. Таков е тој – и само тој. Тој својата иднина не ја обезбедува и не се грижи за неа. Заслужената љубов од народот – тоа е најсигурната банка која со најголема камата го осигурува слугата Божји, и за време на животот и по смртта.

А легендарата самопожртвуваност на свети Јован – вистинска света саможрвеност! За секој се грижеше повеќе отколку за себеси, и затоа сите и се грижеа за него. Благодарение на таа добрина и на таа саможртвеност, него секаде го испраќаат со солзи и го дочекуваат со радост. Од Битола во Шангај, од Шангај во Америка, и од Америка во Европа. Жив Светител – така зборуваат луѓето за него, од Балканот сѐ до крајот на земјата.

Превод: А. С.