XXI век, е безусловно век на информатичката технологија. Андре Малро говорел, дека овој век ќе биде или мистичен, или воопшто ќе го нема. Чекаме да видиме.
Еве, поминаа дваесет години од влегувањето во новиот милениум, и крајот на светот не дојде, вонземјаните не слетаа на земјата и евреите не ја примија христијанската вера. Сепак, луѓето станаа повеќе приврзани кон технологијата, станаа зависни од автомобилите, како од воздухот, станаа робови на технологијата, без која би умреле во рок од неколку часа.
Еден од фундаменталните феномени на овој век, е револуцијата на телевизијата и киното. Најголемата псевдо-философска револуција, после комунистичката, се случи во Холивуд.
Визуелната индустрија во Калифорнија, радикално ги промени основните идеали на човештвото. За жал, децата сега сакаат да станат слични не на Христа, туку на Бред Пит или Хари Потер. Индонезиските девојки им кажуваат на туристите дека сакаат да го носат името на Анџелина. Русите според направените анкети избираат имиња помеѓу Владимир Путин и Брус Вилис. Британците сакаат да бидат како Дејвид Бекам. Во Романија како образец за луѓето се избираат имиња или на неписмени мултимилиадери, или на џуџиња во „Порше“, или на фудбалери наркозависници. За жал, оваа медиумска пандемија се шири монструозно и никој не дава алармантни сигнали. Граѓанското општество е срамежливо и збунето, христијанските заедници се затворени во нивната самоодржливост, интелигенцијата е повеќе ангажирана во штрајкови, отколку на формирање на луѓе за утрешниот ден.
Да се вратиме на Холивуд. Оваа субкултура на планетарната скала, која генерира милијарди долари за уништување на душите, нуди мноштво општествени правила, како на пример: истребување на непријателите со оружје; уништување на сите кои мислат поинаку од вас; поларизација на општеството како банда (пријатели и непријатели, добри и лоши); абнормална сексуалност; насилство; победа по секоја цена; лесно среќен крај; незаборавно збогатување; дезертерска измама; дрога како замена за реалноста; потиснување на традициите за просперитет на маркетингот; триумфална доктрина за американската супериорност и.т.н.
Сето ова популаризирано на префинет или на погруб начин, во филмовите што се споменати погоре, е вистинското зло за институциите што го репродуцираат животот, а тоа се: народот, училиштето, семејството и Црквата. Но, еден од, јас би рекол, пророчките симптоми на иднината, кој има неверојатно фатален квалитет, е принципот на претворање на човекот во животно.
Човекот е создаден според образот Божји и должен е да стани бог по благодат. Бог стана човек, за човекот да стана бог по благодат – утврдува Евангелието и Вселенски Собори. Човекот треба да стане живот, добрина, љубов, светост, чистота, светлина и секако да се здобие со бесмртност. Тоа е христијанството – религија на вечниот живот, светлина на пожртвуваната љубов, радоста на Крстот, вкусување од рајот и преживување на Христовото Воскресение во животот на секого.
Цивилизацијата на „Холивуд“ не може да се подигне над овие витални идеали. Затоа, таа го негира нивното постоење. Спротивно на тоа, таа активно и непоколебливо ја проповеда трансформацијата на човекот во животно. Како? Преку идеализирање на вредности или животни моќи, кон кои човекот треба да се стреми. Постои филм „Спајдермен“, од кој сите деца полудуваат. Способноста да се скока од една зграда на друга, со лепливата пајажина, која тој ја нагласува, – прави „Спајдермен“ да биде идеал и за деца, но и за возрасните.
Во детството, го имав гледано филмот „Човек-Пума“. Не се сеќавам на ништо, освен на тоа дека скокаше како пума, убивајќи сè што се движи, и ништо повеќе.
Опасно е тоа што човекот се претвора во ѕвер со секоја несвесна, но и упорна идеализација на предаторските особини на овие животни. Никој, се разбира, не видел филм за човек-зајак или за човек-срна. Тоа го има само во цртани филмови. Милоста, чистотата и нежноста, не го наоѓаат своето место во тематскиот список на овие популарни филмови. Напротив, таму се покажува: бесот, силата, брзината, инстинктот на убиецот, умешноста во убиството, и сето ова го претвора човекот во предатор, а сите други во жртва. Тоа е вулгаризираната верзија на антихристијанската и апсурдистичката философија на Ж. П. Сартер: „L’enfer c’est les autres“ „Пеколот – е друг“).
Безсилен да го исполни повикот од Бога, да се уподоби на Него, човекот на трагичен начин се нурнува во животинскиот свет. Една песна без мелодија, громогласно ги повикуваше луѓето: „You and me, baby, ain’t nothing but mammals, / So let’s do it like they do on the discovery channel“ – „Ти и јас, душо, не сме ништо друго освен цицачи, така ајде да го правиме тоа, што тие го прават на Discovery…“
Така човекот постепено се претвора во вампир, волк („The Wolf“), во летачко животно („Superman“), тигар или нешто друго, во што специјалистите од Холивуд ќе најдат симболичка сила, агилност, ненаситност или инстинкт. На таков начин, културата на филмот, се претставува себеси во култура на смртта, легализираниот грев и апсолутното зло, оправдано во името на нацијата, цивилизација и општото добро.
Дарвин не можеше да убеди 95 од 100 луѓе кои живеат на земјата, дека човекот е произлезен од мајмун. Разликите меѓу нив се очигледни, дури и од примерот на луѓето кои се најмалку обдарени со човечки особини. А медиумската субкултура, го претвора човекот во животно, развива во него животински импулси и инстинкти, ги одгледува во него бруталните карактеристики и го притиска длабоко во земјата, или, подобро да се изразам, „во подземниот свет на земјата“.
Свештеник Јован Валентин Истрати
Извор: http://pravoslavie.ru